top of page

Tom Hofland (1990) is schrijver en podcastmaker.

Na het verschijnen van zijn debuutroman Lyssa (2017, Uitgeverij Querido), een modern historisch drama over liefde en hondsdolheid,  werd hij door de Volkskrant uitgeroepen tot het literaire talent. Zijn derde roman, De Menseneter (2022) werd bekroond met de BNG Bank literatuurprijs.  Zijn tweede roman Vele vreemde vormen (2019) werd eerder al genomineerd voor deze prijs.

Columns, artikelen en korte verhalen verschenen o.a in De Volkskrant, Financieel Dagblad en De Gids. 

Naast romans schrijft hij toneel en is hij radio- en podcastmaker. Zo maakte hij onder andere samen met Pascal van Hulst de populaire podcast De Blankenberge Tapes, (VPRO) die werd genomineerd voor de Prix Europa.

Tom werkte een aantal jaar als redacteur bij het VPRO en NPO Radio 1 cultuurprogramma Nooit Meer SlapenSinds 2022 is hij één van de makers en co-hosts van de NTR wetenschapspodcast Atlas.

Tom geeft met enige regelmaat gastlessen aan instituten als De Schrijversvakschool en de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Hij staat samen met Pascal van Hulst aan het roer van audiocollectief Babylon

TomHofland_Martijndevos_web.jpg

Foto: Martijn de Vos

Foto: Milou van Hoof

‘Een kunststukje. Hofland weet de lezer mee te slepen.‘
– De Groene Amsterdammer

 

‘Hofland heerst over zijn materiaal. Je laat je door Lyssa gewillig meevoeren naar de ondergang. ’
– Trouw

 

'Dit debuut is te interessant om over te slaan.'
- NRC

 

'Tom Hofland is hét literaire talent.' 
- De Volkskrant

TomHofland_Lyssa_cover.png
TomHofland_DeMenseneter_omslag.png

'Zo'n combinatie van hilariteit en scherpzinnigheid is heel zeldzaam, zo'n boek kom je maar één keer tegen.'
– Het Parool

 

'Een eigentijdse Gothic-roman die grappig, spannend én geëngageerd is. ☆☆☆☆'
– De Volkskrant

'Hofland is een echte verteller, een verzinner, hij blijft als auteur onzichtbaar tegen de heersende trend in.'
- Trouw

Winnaar BNG Bank Literatuurprijs

BNG_Literatuurprijs_400x400px.png

Over Tom als schrijver:

'De roman 'De Menseneter' is zowel tragisch door het menselijke leed als bijzonder grappig door de geestige dialogen en absurdistische wendingen die het verhaal steeds neemt. Binnen het schema van het genre, weet

Hofland de lezer steeds opnieuw te verassen. Hij is origineel en beschikt over een rijke verbeelding. Dat is een verademing in een literair klimaat waarin het vooral autofictie is wat de klok slaat.'

- Fragment juryrapport BNG Bank Literatuurprijs

'De karakterschetsen en de beschrijvingen van hun binnenwerelden en hun fysieke gewaarwordingen, zijn al net zo komisch en trefzeker als de scherpe beschrijvingen van het decor. In zulke observaties heeft Hofland iets van Hermans. De zorgvuldig opgebouwde ontsporingen doen soms aan de romans van Merijn de Boer denken. Maar eigenlijk doe je met zulke vergelijkingen de originaliteit van De menseneter tekort. Zo’n combinatie van hilariteit en scherpzinnigheid is heel zeldzaam, zo’n boek kom je maar één keer tegen.'

- Het Parool

Een genre geloofwaardig imiteren is knap, maar het blijft een kunstje. Maar Hofland voegt iets extra’s toe, iets eigens wat ook zijn andere werk kenmerkt: een mix van ironie, absurdisme en suspense. Zaken die moeilijk te doseren zijn; het wordt al snel flauw, onbegrijpelijk of te willekeurig. Maar in De menseneter is het goed gegaan. Het geheel is grappig én spannend; een zeldzame combinatie. Ik moest vaak denken aan de films van Alex van Warmerdam, die zich immer afspelen op unheimische plekken met een hoog eind-van-de-wereldgehalte, strakke gazons, zoemende insecten en enge honden, waarin de tragische hoofdpersoon niet zelden te gronde wordt gericht door een vreemde kracht. En dat je daar dan tóch om moet lachen.

- De Volkskrant

'Hofland is een echte verteller, een verzinner, hij blijft als auteur onzichtbaar en doet (vooralsnog) niet aan autobiografisch schrijven, tegen de heersende trend in. Hanna Bervoets, Bertram Koeleman en Thomas Heerma van Voss zou je ook tot die ‘tegentrend’ kunnen rekenen, net als zij beleeft Hofland zichtbaar plezier aan fantaseren, verdraaien en vervreemden.'

- Trouw

'Tom Hofland schrijft aandachtig en toch compact, wars van ironiseren of flauwig­heden. Kleine en grote verhalen wisselen elkaar af tot er een crisis, in de vorm van ziekte en conflict, toeslaat, waarna Hofland zijn zorgvuldig geconstrueerde kaartenhuis dramatisch ineen laat storten. (...) De structuur, spanningsboog en thematiek van Lyssa lijken zo uit de Russische Bibliotheek te zijn geplukt, maar de vertelling en stijl hebben de vlotheid van hedendaags proza. (...) Deze kunstige debuutroman krijgt daardoor de sfeer van een romantisch sprookje, dat net zoals de beschreven liefde voornamelijk is ontsproten aan de fantasie van de tragische held.'
- De Groene Amsterdammer

'Gevoel en verbeelding, dat zoekt Hofland. Daar gaat het toch allemaal om in literatuur? (...) Hofland wil de zaken in alle oprechtheid tonen, ons aan de hand meenemen, als een gelukkige schrijver alles aan ons laten zien. Dat zit ook in zijn stijl die zo gewoon mogelijk wil zijn, een toonstijl wil zijn, geen beweringstijl en die daardoor steeds ongewoner wordt. Er gaat iets merkwaardig bevrijdends uit van deze stijl. (...) Het maakt hem in deze roman [Vele Vreemde Vormen] niet uit of hij ergens wel of niet toe hoort of een nieuwe stroming vertegenwoordigt. Bijvoorbeeld die van de Nieuwe Dromerigheid.'
- Kees 't Hart in De Groene Amsterdammer

'Irrationaliteit accepteren – dat is de belangrijkste les voor Tomás. Dat geldt evenzeer voor Hoflands lezers: de vereiste open leeshouding en de droomachtige inhoud van Vele vreemde vormen grijpen mooi in elkaar. Je kunt je maar beter laten meevoeren, door de verhalen die de personages vertellen, langs onverklaarbare feiten, die de verbeelding aanspreken. (...) Een wat lossere, magische blik op de werkelijkheid biedt de mogelijkheid om te ontsnappen aan de grauwe realiteit van alledag – die biedt vrijheid. Jonge fictieschrijvers die daarvan zijn doordrongen, zijn een aanwinst voor onze literatuur.'
- NRC Handelsblad

bottom of page